Ama bu sefer de gün batımına gitmek lazım. Yarın gece de burada kalmayı planlamadığımıza göre bugün gitmek şart.
Böyle yerlerin derdi de bu gün batımı- gün doğumlarını yakalamak. Öyle bir mecburiyet yok elbette ama ışığın en iyi olduğu zamanlar. Fotoğraf çekmek için olmasa bile görmek lazım. Kumulların rengi o kadar farklı oluyor ki.
Burası dünyanın en eski çöllerinden biri. Bugün görülen kumulların altında 20-30 milyon yıllık kumullar varmış. Bir de buradaki kumulların en büyük özelliği dinamik olmaları, yani hareket etmeleri. Bir de her ne kadar benim gözüme hepsi aynı görülse de bir çok tipleri varmış. Burada yıllardır kumulların dinamiğini inceleyen bilimadamları var..
Üstelik, kupkuru, ölü gibi gözükse de bu çölün kendine özgü bir faunası var. Çeşitli böcekler, yılanlar, akrepler dolu her yer..Ayrıca gemsboklar gibi daha büyük hayvanlar da yaşıyor burada..
İlk durağımız Dune 45. Kamptan uzaklığı 45 kilometre ama manzara o kadar güzel ki dura dura gittiğimiz için o mesafeyi almak epey uzun sürdü. Kamptan uzaklaştıkça da manzara tamamen değişti. Etrafımızı tamamen kırmızımsı kumlar sardı, bulutlarsa tamamen kayboldu. O yolda gide gele epey zaman geçirdik ve gün batımı için Dune 45'e geri döndük. Ersoy fotoğraf çekip, kumullara tırmanırken ben beyaz şarabımı açıp, sıcacık kumlara oturup manzarayı seyrettim. Güneş batıp, hava iyice karardığında tekrar kampa dönmek için yola çıktık.
Kampa son giriş 20:30'da, zamanında çıkmış olduğumuzu sandıysak da içeri son dakikada girebildik. Sebebiyse bu sefer manzara falan değil, iki adımda bir yola çıkan impalalardı. Burada araba kullanırken çok dikkatli olmak lazım...
Akşamı yine kampımızda geçirdik...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder